Παραθέτουμε τον χαιρετιστήριο λόγο που απηύθυνε ο ιατρός Χαράλαμπος Δ. Σιδηρόπουλος, Πρόεδρος του Πρεσβυτερίου της Εκκλησίας, στους παρευρισκομένους επισήμους κατά τα εγκαίνια του Ευκτηρίου Οίκου την 9η Μαϊου 1926:
«Αποσπασθέντες από βωμών και εστιών της γενεθλίου χώρας, εξερρίφθημεν μακράν. Εφύγομεν από τα πάτρια εδάφη μας εν απογνώσει, εγκαταλίποντες παν ό, τι απ’ αιώνων είχομεν αποκτήσει, και εβαίνομεν απέλπιδες προς την εξορίαν, εις βέβαιον θάνατον. Πλην δόξα τω Αγίω Θεώ, ιδού ζώμεν.
Η μήτηρ Ελλάς μας υπεδέχθη με ανοικτάς αγκάλας και οι αδελφοί Έλληνες μας επεριποιήθησαν με πάσαν θυσίαν.
Ό,τι εγένετο και επετελέσθη εις την μικράν ταύτην γωνίαν της Υφηλίου, ό, τι κατώρθωσε το μικρόν τούτο κράτος, η Ελλάς, ό, τι επέδειξε και επετέλεσεν το έθνος ημών, εν τη υποδοχή, περιθάλψει και εγκαταστάσει τόσων εκατομμυρίων ομαιμόνων αδελφών, κινεί τον θαυμασμόν και την εκτίμησιν ολοκλήρου του πεπολιτισμένου κόσμου.
Η Πατρίς μας, η φιλτάτη μήτηρ Ελλάς, απεδείχθη ανωτέρα εαυτής, γενομένη υπόδειγμα φιλοξενίας και φιλανθρωπίας, διότι ουχί μόνον ομαίμονας και ομοεθνείς αδελφούς εφιλοξένησε και υπεδέχθη αλλά και αλλογενείς, Αρμενίους, Κιρκασίους, Οθωμανούς, και λοιπούς ζητήσαντες παρ’ αυτή άσυλον και καταφύγιον εδέχθη και περιέθαλψε. Ήλθομεν εδώ πτωχοί, γυμνοί οι πλειότεροι, εστερημένοι πόρων ζωής και άνευ κεφαλαίων άπαντες. Εν τούτοις, χάριν εις την πατρικήν μέριμναν της Κυβερνήσεως και την πρόθυμον συνδρομήν της εποικιστικής υπηρεσίας Επιτροπής Αποκαταστάσεως, σχεδόν πάντες κατέστημεν αυτάρκεις και δυνάμεθα μετ’ ου πολύ να προσφέρωμεν υπηρεσίας ανθ’ ων ευηργετήθημεν.
Κύριοι, οι λέγοντες ότι παρήλθεν η εποχή των θαυμάτων, διαψεύδονται υπ’ αυτών των γεγονότων. Τις εξ ημών (αν δεν το εγνώριζε) θα επίστευεν ότι προ δύο ετών εις αυτήν εδώ την έκτασιν όπου εγκατεστάθη ολόκληρος συνοικισμός εξ 180 περίπου οικογενειών, μεθ’ ισαρίθμων οικοδομών, δεν υπήρχεν ούτε μία οικοδομή, αλλ’ ήσαν αγροί ακατοίκητοι, αλωνότοποι, έχοντες εδώ και εκεί 25-30 σκηνάς με ισαρίθμους πτωχάς προσφυγικάς οικογενείας εν αυταίς; Η μήτηρ Ελλάς έχουσα να επιδείξη χιλιάδας ομοίων γεγονότων, εμεγαλούργησε, ναι, με την βοήθειαν του Θεού, εθαυματούργησεν … Αλλά προς τι να καταχρώμαι της υπομονής υμών μακρηγορών επί πασιγνώστων και πασιφανών; Ο Έλλην διεκρίθη ανέκαθεν επί Θεολατρεία. Η ευσέβεια των προγόνων μας, διαφαίνεται εις πάσαν ιστορική εποχήν. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος προ 19 αιώνων σταθείς εν μέσω του Αρείου Πάγου εν Αθήναις διεκήρυξε τα εξής: «Άνδρες Αθηναίοι κατά πάντα σας βλέπω θεολάτρας διότι περιελθών τα σεβάσματά σας είδον και βωμόν με την επιγραφήν τω Αγνώστω Θεώ» κτλ.. Απόγονοι τοιούτων ευσεβών προγόνων λικνισθέντες με θρησκευτικήν αγωγήν, ανδρωθέντες με θεία και ευλαβή αισθήματα ως πρώτον μέλημα ημών έσχομεν την απόκτησιν ευκτηρίου οίκου, εκκλησίας πιστών.
Άμα τη συμπήξει του Συνοικισμού και αμέσως με την συντέλεσιν της σποράς των αγρών οίτινες μας παρεχωρήθησαν υπό του Εποικισμού, υπεγράψαμεν άπαντες πρακτικόν ψηφισθέν εν Γενική Συνελεύσει και έχον ως εξής: «Υποσχόμεθα να δώσωμεν το 1/10 των διαφόρων γεωργικών προϊόντων μας δι’ ανέγερσιν εκκλησίας και εξωραϊσμού του Συνοικισμού». Τα πρώτα συλλεγέντα σιτηρά πωληθέντα απέδωσαν 20.000 περίπου δρχ. αίτινες ήσαν τα μόνα κεφάλαιά μας διά την οικοδομήν.
Την Μεγάλην Δευτέραν, πέρυσι, εγένετο η Κατάθεσις του Θεμελίου λίθου και ήδη έχομεν σχεδόν αποπερατωθέν το οικοδόμημα. Η γενναιοδωρία όλων των μελών του Συνοικισμού, η πρόθυμος αρωγή πολλών τέκνων της εκκλησίας ημών εν Ελλάδι και εν τη αλλοδαπή, αι συνδρομαί άλλων φίλων, αλλ’ ιδίως η γενναία υποστήριξις ήν είχομεν παρά του Εποικισμού διά παροχής οικοδομησίμου υλικού, μας παρουσιάζουν σήμερον το κτίριον τούτο, ως τεκμήριον Θείας Ευνοίας προς ημάς. Έχομεν ήδη συνάψει δύο δάνεια εξ 150 χιλ. περίπου δραχμών και χρειαζόμεθα τουλάχιστον άλλας 50 χιλιάδες δραχμών διά την τελικήν αποπεράτωσιν της οικοδομής και την διακόσμησιν αυτής αλλά πιστεύομεν ότι ο Ύψιστος Θεός θα διευκολύνη ημάς προς εξώφλησιν και εξεύρεσιν αυτών. Ευχαριστούμεν πάντας παρόντας και απόντας, οίτινες πάνυ ευγενώς συνέδραμον και θα συνδράμωσιν ημάς, ευχόμενοι όπως ο Κύριος του Παντός ανταμείψη αυτούς με πλουσίας ευλογίας υλικάς τε και πνευματικάς.
Επί τη ευτυχεί ευκαιρία των εγκαινίων της εκκλησίας ημών, πεποιθώς ότι εκπροσωπώ τα συναισθήματα όλων των μελών του ημετέρου Συνοικισμού και της Εκκλησίας εκφράζω εις πάντας υμάς τας ευχαριστίας εμού τε και πάντων, διά την τιμήν ην είχομεν σήμερον, διά της εξόχου και εντίμου παρουσίας σας. Ευχόμενος υπέρ πάντων παν αγαθόν και ποθητόν. Γένοιτο!»
Πηγή: Α. Κάλφας – Π. Παπαγεωργίου, Ο Συνοικισμός Ευαγγελικών της Κατερίνης (1923-2000). Τοπική Ιστορία και Κίνηση των Θρησκευτικών Ιδεών (Κατερίνη 2001)